سفر در زمان از خیال تا واقعیت: آیا این رویای دیرینه به حقیقت می‌پیوندد؟!

سفر در زمان، مفهوم جذاب و چالش‌برانگیزی است که بیشتر در داستان ها و فیلم های علمی- تخیلی شنیده ایم. در این مقاله می‌خواهیم در مورد جنبه‌های مختلف سفر در زمان و ساخت یک ماشین زمان، صحبت کنیم. تا پایان این مقاله هیجان‌انگیز با دیپ لوک همراه باشید…

اگرچه سفر به گذشته یا آینده، بیشتر مربوط به داستان‌های علمی-تخیلی بود، اما وقتی در دهه‌ی اخیر، نقل محافل علمی شد، امیدها برای دستیابی به آن، جان تازه‌ای گرفت. تصور کنید به گذشته برمی‌گشتید و جلوی تولد خود را می‌گرفتید، چه اتفاقی می افتاد؟ بزرگسالی شما در این جهان بود، اما کودکی‌تان نه! مگر می‌شود؟ جواب این سوال باعث مطرح شدن نظریه‌ی جهان های موازی شد. همه چیز بر اساس یک نظریه شکل گرفته است. در واقع تاکنون، سفر در زمان تنها روی کاغذ امکان‌پذیر است. اجازه دهید مسئله را باز کنیم: دو فرضیه محبوب درباره سفر در زمان مطرح می شود: یکی عبور از درون کرمچاله ها و دیگری ریسمان های کیهانی که در ادامه هریک را جداگانه بررسی می کنیم.

بر اساس نظریه نسبیت عام، زمان تنها در جهت مستقیم و رو به جلو در حرکت است و اگر جهتی غیر از این داشت، ما می توانستیم به‌جای مرور کردن خاطرات گذشته، از اتفاقات آینده حرف بزنیم. فوق‌العاده هیجان‌انگیز بود، نه؟! با وجود اینکه سفر در زمان ، تمام قوانین فیزیکی حاکم را به هم می‌ریزد، اما آنقدر جذاب هست که قید همه چیز را بزنیم و نظریه‌ای برای تحقق آن بسازیم. یکی از این نظریه ها، عبور از درون کرم چاله است. چرخش سیاه چاله ها باعث شکل گیری کرم چاله می‌شود. درون کرم چاله، دو نقطه فرضی فضا- زمان از طریق یک تونل به هم متصل می‌شوند. شاید این دو نقطه، دو نقطه از دو جهان متفاوت باشند. متاسفانه تاکنون هیچ کرم چاله ای مشاهده نشده و حتی در صورت وجود هم، طبق نظریه تابش هاوکینگ بسیار ناپایدار بوده و در نتیجه غیر قابل عبور. اما ناامید نشوید! داستان به همین جا ختم نمی‌شود: مطالعات اخیر نشان داده این کرم چاله ها دارای ساختار هستند، پس همچنان می‌توانیم به عنوان یکی از گزینه‌های سفر در زمان رویشان حساب کنیم. فیزیک نظری سعی دارد تا اتفاقات درون کرم چاله را پیش‌بینی کند. فیزیکدان مشهور این روزها، یعنی میچیو کاکو معتقد است نمی‌شود قویا این فرضیه را رد کرد، اما باید در نظر داشت که تامین انرژی لازم برای ساخت ماشینی که بتواند ما را به یک کرم چاله برساند با توجه به وضعیت و توانایی فعلی انسان‌ها امکان پذیر نیست. او می‌گوید این انرژی و توانایی را باید از سیاه چاله ها بدست آورد! اگر امکان سفر به کرم چاله فراهم شود قصه آلیس در سرزمین عجایب عینا اتفاق خواهد افتاد! بر خلاف نظر میچیوکاکو، دانشمند دیگری به نام برایان گرین که متخصص حوزه نظریه ریسمان است، شک دارد فرضیه تونل زنی کرم چاله همواره کارایی داشته باشد.

نظریه‌ی دیگری که برای سفر در زمان مطرح شده، فرضیه ریسمان های کیهانی است. در این نظریه، فرض می شود نوارهای باریک تک بعدی همچون ریسمان از جنس انرژی در سراسر هستی کشیده شده و این نوارها به‌طور پیوسته در حال گسترش‌اند. برخی دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که این نوارهای تک بعدی از ابتدای تولد جهان، یعنی چند لحظه بعد از بیگ بنگ وجود داشته‌اند و جرم بزرگی را به‌خود اختصاص داده‌اند. این جرم عظیم به ریسمان ها اجازه می‌دهد تا به‌طور حلقه تمام فضا-زمان را احاطه کنند.

اخترشناسی به نام ریچارد گات از دانشگاه پرینستون معتقد است که این ریسمان‌ها، حلقه‌ی بی پایانی هستد و تا بی‌نهایت امتداد دارند. از دید نظری، اگر دو ریسمان دارای ساختار مناسبی باشند، می‌توانند فضا-زمان را خمیده کنند. این خمیدگی، همان ماشین زمان رویایی ماست که سفر در زمان را محقق می‌کند. با این حال، طبق گفته گات، چنین پدیده‌ای فقط برای یک تمدن پیشرفته امکان پذیر است.

احتمالات دیگر برای سفر در زمان

دو راه حل دیگر هم مطرح شده است: اگر بتوانید با سرعتی بیشتر از سرعت نور حرکت کنید، عقربه‌ی ساعت شما نسبت به افرادی که بر روی زمین هستند بسیار کند حرکت خواهد کرد، بطوری که شما میتوانید ۱۰۰۰۰ سال در آینده سفر کنید و لذت ببرید! اما طبق قوانین فیزیک هیچ چیز نمی تواند سریع‌تر از نور حرکت کند؛ پس باید این راه حل را تقربیا کنار گذاشت، لااقل در این جهان!

راه حل آخر، سیاهچاله های بسیار عظیمی هستند که یک ماشین زمان طبیعی اند، البته این نظر استیون هاوکینگ است. این سیاهچاله ها به دلیل جرم بسیار زیاد، تقریبا آهسته‌تر از تمام اجزای دیگر کائنات، حرکت می‌کنند، به‌طوری که اگر با سفینه با آنجا بروید به ازای ۱۶دقیقه چرخیدن، تنها ۸دقیقه زمان می گذرد! بنابراین سفر به آنجا بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود.

بیل نای که یک معلم فیزیک در برنامه‌های تلویزیونی است، سوال یکی از ببیندگان در مورد سفر در زمان را با مفهوم انتقال گرما و انتروپی جواب می دهد. او می‌گوید انتقال گرما، به یک عامل خارجی نیاز دارد، درست همان گونه که اختلاف دما باعث جابجایی هوای گرم و سرد می شود و مفهوم انتروپی، دلیلش را توجیه می‌کند.
زمانی که چیزی در فضا منتشر می‌شود و در طول زمان به جلو می‌رود، حرکتش همواره در جهت افزایش زمان خواهد بود. بیل معتقد است زمان و انتشار انرژی، دو مفهوم کاملا درهم تنیده بوده و پیوند عمیقی با هم دارند و این پیوند، همان چیزی است که ما را از سفر کردن در زمان محروم می‌کند. نظر شما در مورد سفر در زمان چیست؟ آیا این رویای دیرینه بشر روزی به حقیقت می‌پیوندد؟

دعوت می‌کنیم تا انیمیشن جذاب زیر را در مورد سفر در زمان تماشا کنید: