تابش جسم سیاه

اواخر قرن نوزدهم بود که بر اساس مشاهدات تجربی، برای تابش جسم سیاه، یک نمودار تابش بدست اومد که با پیش‌بینی‌های نظری سازگار نبود، بعد از اون، دانشمندان به فکر درآوردن معادلاتی برای توجیه این نمودار افتادن که معروفترین این معادلات،‌ وین و ریلی-جینز هست. اما این دو معادله، فقط تونستن، بخش‌هایی از نمودار (و نه تمامش) رو توجیه کنند. مثلا معادله ریلی-جینز پیش‌بینی می‌کرد با افزایش فرکانس، شدت تابش جسم سیاه هم بیشتر بشه و در فرکانس‌های خیلی زیاد، به بی نهایت برسه! که این پیش‌بینی نادرست به عنوان فاجعه فرابنفش شناخته میشه. در حالیکه اگر نمودار رو ببینید (شکل اول در قسمت اول کلاس درس کوانتومی)، دارای یک ماکسیمم هست و روندی خطی نداره. اما پلانک با کوانتیزه و گسسته درنظر گرفتن انرژی،‌ تونست معادلاتی دربیاره که دقیقا با نمودار تجربی، سازگار بودند