توهم جهان و ما

سلام شین ها،
من تاکنون از یک منبع علمی چنین ادعایی را نشنیده ام که بر اساس آن عالم و کلیه موجودات زنده و غیر زنده درون آن یک توهم بیش نباشند. اگر خداوند یک توهم باشد آنگاه عالم هم که تجلی و ظهور ذره ای از وجود لایه تناهی وی است ، یک توهم بیش نبود. اما خداوند حقیقت و واقعیت و عینیت مطلق است لذا عالم هم یک حقیقت و عینت و واقعیت است اما نه مثل خداوند لایه تناهی و بیکران بلکه محدود و متناهی و با کران. البته در نگرش به خداوند بهتر است که از منابع دینی فاصله گرفته و به منابع علوم تجربی روی آوریم. مثلا طبق منابع دینی خداوند عالم را از نیستی و ظرف شش روز آفریده است و آدم را از گل خلق کرده و از روح خود در او دمیده و حوا را از دنده های او آفریده است. خداوند طوریکه در بالا اشاره کردم حقیقت مطلق است اما بستن چنین افسانه ها به خداوند گمراهی محض محسوب می شود. خداوند عالم را از نیستی نیافریده بلکه وجود خودرا نه تنها به یک عالم بلکه به تعداد بیشماری عالم ها تقسیم نموده است و عمل تقسیم هم به علت لایه تناهی بودن وجود هرگز به پایان نخواهد رسید. خدواند عالم ها را از طریق انقباض و انبساط بخش های متناهی وجود خود خلق کرده است و نه از طریق ابلاغ امر و فرمان ” بشو ” بر پهنه نیستی. تصاویری که ادیان بخصوص ادیان ابراهیمی از خداوند و خلقت و آفرینش جهان و انسان ارائه داده و داستان هایی که سروده اند با وجود اینکه برای خیلی از انسان ها لذت بخش و شیرین اند، حقیقت نداشته و کودکانه می باشند. بعضی ها معتقدند که خداوند در حال خواب به سر میبرد و کل عالم و موجودات درون آن چیزی نیستند غیر از روئیا های خداوند و اگر خداوند یک روزی از خواب بیدار شود آنگاه عالم و همه موجودات درون آن محو خواهند شد. این باور هم یک توهم محض بیش نمی باشد. خداوند هرگز نمی خوابد زیرا خوابیدن به علت خستگی صورت میگیرد و برای تجدید قوا، در صورتی که خداوند به عنوان دانش و قدرت و اراده و خواست مطلق، خستگی ناپذیری مطلق هم هست و نیازی به خواب و استراحت ندارد و بیداری مطلق هم هست. نتیجه اینکه توهم فقط در بخش انتزاعی عقل انسان وجود دارد و نه در خارج از عقل انسان.

گفته شما در باره اینکه خلق موحودات از هیچ یک توهم است را میتوان به عنوان مسعله ای که احتمال دارد درست باشد پذیرفت اما ایا انگاه نمیتوان احتمال ان را داد که وجودی که شما نیز از خداوند درک کرده اید یک توهم است؟
چگونه میتوانیم درکی از این موضوع داشته باشیم که چیزی را که تجربه نمیکنیم و ان را توضیح میدهیم ، توهم هست یا نه.و چگونه شما برای ادعای خود که خداوند وجودی لایتنهای است و اصلا خداوند هست را اثبات میکنین و عدم موهومی بودن ان را توجیه میکنین.و از چه روی با این دیدگاه میتوان ادیان ابرایهیمی را موهومی دانست؟

با سلام و ادب!
• به نظر میاد که اول لازمه منظور از توهّم روشن بشه؛ وقتی می‌فرمایید جهان توهم است، یعنی دقیقاً موجودات جهان و ارتباطات بینشون چطورند؟ آیا نیستند؟ آیا ساخته‌ی ذهن و اراده‌های ما هستند؟ یا … .
• به نظر میاد منظور از توهّم، اینه که فهم‌های ما از جهان، محصول ذهن ماست، و نه انعکاسی از واقعیت‌های خارج از ذهن. 
• با این تعریف از توهّم، واضح می‌شه که بسیاری از فهم‌های ما از جهان، توهمی نیست؛ چون اگه توهمی و ساخته‌ی ذهن خودمون می‌بود، باید با اراده‌ی خودمون تغییر می‌کرد. ولی تردیدی نیست که بسیاری از فهم‌هامون اینطور نیست؛ مثلاً شما وقتی یه فهم توهمی از یه سیب بنفش توی ذهنتون می‌سازید، به محض این که اراده کنید، رنگش تغییر میکنه، اما آیا فهمی که از سیب واقعی داخل یخچال دارید، با اراده‌تون تغییر میکنه؟ روشنه که خیر؛ و رنگش همچنان ثابته … در حالی که اگه واقعاً سیبی موجود نمیبود و فقط ما توهمی از سیب میداشتیم، باید با اراده‌مون رنگ سیب توهمی‌مون رو تغییر میدادیم؛ در حالی که اینطور نمیشه. 
• پس اولاً باید منظور دقیق فیزیک کوانتوم از توهمی بودن جهان، روشن بشه؛ دوماً اگه منظورش همینی باشه که بنده توضیح دادم، مسلماً بسیاری از فهم‌های ما، از جمله خیلی از فهم های حسی، و خیلی از فهم‌های عقلی (که حسی نیستند)، توهمی نیستند و واقعاً همونطوری که واقعیت هستند، توی ذهن ما منعکس می‌شند.
اگه نکته‌ای در تکمیل یا اصلاح عرائضم به ذهنتون می‌رسه، خوشحال می‌شم اشاره کنید. اگه منابع بیشتری برای مطالعه توی این موضوع، نیاز دارید هم بفرمایید تا مقالات و کتب مربوط رو بفرستم.
۰۹/۰۶/۲۰۲۰