استیون هاوکینگ ، نابغه‌ی حال حاضر کیهان‌شناسی، امروز ۱۴ مارس ۲۰۱۸ در سن ۷۶ سالگی در کمبریج درگذشت. نکته‌ی جالب اینکه، ۱۴ مارس ۱۸۷۹ یعنی ۱۳۹ سال پیش در چنین روزی، نابغه‌ی بی‌چون وچرای دیگری به نام آلبرت اینشتین، دیده به جهان گشود. با دیپ لوک همراه باشید…
صبح امروز، خانواده‌ی استیون هاوکینگ، طی بیانیه‌ای، درگذشت وی را در خانه‌اش در کمبریج، اعلام کردند (به نقل از گاردین). فرزندان او، لوسی، رابرت و تیم در این بیانه اظهار داشتند:
امروز ما به خاطر از دست دادن پدر محبوبمان، عمیقا متاثر شدیم. او دانشمندی بزرگ و مردی خارق‌العاده بود که کارهای علمی او، میراث جاودانه‌اش خواهد شد. شجاعت، مقاومت و شوخ‌طبعی او، الهام‌بخش افراد زیادی در سراسر جهان بود. او در جمله‌ای گفت: «قسمت بزرگی از جهان وجود نداشت، اگر خانه و افرادی که دوستشان دارید، وجود نداشتند». ما او را برای همیشه از دست دادیم.
شهود و نبوغ فوق‌العاده‌ی استیون هاوکینگ در کنار بیماری سخت، وی را به نماد توانایی عظیم ذهن انسان تبدیل کرده بود. هاوکینگ در ۸ ژانویه‌ی ۱۹۴۲ در آکسفورد متولد شد و ۲۱ سال بعد، یعنی در سال ۱۹۶۳ به بیماری نادر ALS مبتلا گردید. بیماری لاعلاجی که با حمله به سیستم عصبی، اعصاب حرکتی شخص را به تدریج از وی گرفته و او را طور کامل فلج می‌کند. پزشکان پیش‌بینی کرده بود استیون هاوکینگ سه سال بیشتر دوام نخواهد آورد، اما این پیش‌بینی محقق نشد و هاوکینگ نه تنها ۵۵ سال بعد توانست زنده بماند، بلکه در این مدت، بزرگترین اکتشافات حوزه‌ی کیهان‌شناسی را انجام داد و به نابغه‌ی قرن حاضر مشهور شد. اکنون این نابغه‌ی قرن، در روزی درگذشت که نابغه‌ی قرن قبل، یعنی آلبرت اینشتین متولد شده بود. در هوش و ذکاوت آلبرت اینشتین، شکی وجود ندارد و از همین روست که نام اینشتین مترادفی برای نبوغ شده است. این دانشمند آلمانی که در ۱۴ مارس ۱۸۷۹ در اولم متولد شد، در ۱۸ آوریل ۱۹۵۵ در نیوجرسی آمریکا درگذشت. نکته‌ی جالب دیگر اینکه هر دو نابغه، در سن ۷۶ سالگی درگذشته‌اند.
گفتگو۴ دیدگاه
۱۴ مارس ۱۸۷۹ نه ۱۸۷۶…
سپاسگزارم از حسن توجهتون. این عدد در خط اول، درست بود، اما در خط آخر پست، به علت خطای تایپی، اشتباه وارد شده بود که اصلاح شد.
هاوکینگ نه تنها یکی از مشهورترین و مهم‌ترین دانشمندان این عصر بود که مثالی بود برای قدرت روح انسان که می‌تواند مرزها و محدودیت‌های جسم خاکی و رنج و درد را درنوردد. او که متولد سال ۱۹۴۲ بود، از ۲۱ سالگی مبتلا به بیماری عصبی حرکتی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شد. هاوکینگ در اثر این بیماری توان تحرک را از دست داد و از سال ۱۹۸۵ دیگر قادر به سخن گفتن نبود. با از دست دادن قدرت حرکت انگشت‌هایی که حرف‌هایش را تایپ می‌کردند، تنها راه مکالمه او با جهان در پایان حرکت چشم‌هایش بود با کمک حسگرهای اشعه مادون قرمز که این حرکات را ثبت می‌کردند.
خواهش میکنم..به عنوان یک دانشجوی فیزیک نظری دلم میخواد بطور چکیده وفشرده اشاره ای به سه تا از کار های برجسته و تاثیر گذار هاوکینگ کنم:
۱- در سال ۱۹۷۰ میلادی همراه فیزیکدان برجسته و همکار سالیان متمادی خود راجرپنروز Roger Penrose نشان می دهند که تکینگی هایی که در مرکز سیاهچاله ها به صورت نظری وجود دارد می تواند برای کیهان اولیه نیز وجود داشته باشد. یعنی کیهان از یک تکینگی شروع شده است! تکینگی که به زبان غیردقیق علمی به آن امروزه مهبانگ Big Bang می گویند. پژوهش های مهم هاوکینگ و پنروز در باره تکینگی های سیاهچاله و کیهان نشان از وجود یک سوال بزرگ و عمیق در فیزیک نظری دارد. این که گرانش به زبان نسبیت عام و مکانیک کوانتوم در این دو پدیده با هم جمع نمی شوند و وجود تکینگی (بی نهایت ها در چگالی و یا هر کمیت فیزیکی دیگر) نشان از ابتر بودن درک ما از طبیعت است.
۲-دومین کار مهم هاوکینگ در باره استفاده همزمان سیاهچاله هاو مکانیک کوانتومی بود. هاوکینگ نشان داد که تولید زوج ذره و پادذره در خلا که از ویژگی های مکانیک کوانتومی است در نزدیک افق سیاهچاله می تواند باعث تبخیر آن شود!. هاوکینگ ادعا کرد که از زوج ایجاد شده در نزدیکی افق، پادذره به درون سیاهچاله می افت و از آن جا که انرژی منفی دارد باعث کاهش جرم سیاهچاله و تابش جسم سیاه می شود تابشی که امروزه به آن تابش هاوکینگ می گویند. ( نگاه کنیده به مقاله تولید ذرات توسط ساهچاله ها Particle Creation by Black Holes و انفجار سیاهچاله ها Black hole explosions). هاوکینگ نشان داد که آهنگ تبخیر سیاهچاله نسبت معکوس با جرم سیاهچاله دارد این بدین معنا است که سیاهچاله های پرجرم به اندازه جرم خورشید و بالاتر بسیار آهسته جرم از دست می دهند در حالی که سیاهچاله های مینیاتوری در طول تاریخچه کیهان می توانند تبخیر شوند. در همین سال ها بود که هاوکینگ و همکارانش گیبونز G.W. Gibbons ، کارتر B. Carter ، پنروز و باردین Bardeen و … درباره افق سیاهچاله ، ترمودینامیک سیاهچاله ها، قضایای تکینیگی پژوهش های برجسته ای را انجام دادند. (نگاه کنید Cosmological Event Horizons, Thermodynamics, and Particle Creation) و (The Four laws of black hole mechanics)
۳-سومین پژوهش مهم هاوکینگ، مجموع های کارهایی است که وی در ارتباط دادن اختلالات اولیه کوانتومی در مدل های آغازین کیهان و ساختارهای اخیر کیهانی انجام داد. کتاب ساختارهای بزرگ مقیاس کیهانی در فضا و زمان The Large Scale Structure of Space-Time که همراه جورج الیس در دهه هفتاد میلادی نوشت یکی از مهم ترین کتاب های پژوهش محور در زمینه کیهان شناسی است. همچنین ایده های هاوکینگ درباره حل مسئله تکینگی اولیه کیهان مانند مقاله معروفش با هارتل Wave Function of the Universe انگیزه جدی در پژوهش های کیهان شناسی نظری شد.